Kvakk, Kvakkine & Cecilie til Kilimanjaro: Dag 4 (5. oktober): Shira 2 Camp – Lava Tower

I dag fekk vi prøve noko nytt til frukost: Corn flakes med varm mjølk.
Overraskande godt eigentleg, og langt frå feil med varm frukost på nok ein frostfull morgon.
Klokka åtte hadde Joseph fått på seg dagstursekken, den oransje ledarhua og tatt stavane i handa.
Vi jentene var som vanleg langt frå klar med pakkinga vår,
og Joseph beroliga oss trippande med pole-pole og hakuna matata.
Vi konkluderar med at han ikkje er så glad i å ligge sist i løypa,
og at vil kome tidleg av garde slik at han får ordna ein fin teltplass til oss i neste camp
(nærast mogleg den finaste doen).
Så sjølv om vi vert litt stressa, så er han eigentleg ganske snill.

~ Nok ein nydeleg dag klar til disposisjon ~

~ Morgonens utsyn gjennom teltgluggen ~

~ Shira 2 Camp ~

~ Dei tidlegare omsnakka doa på Shira 2 Camp ~

~ Cecile godt nøgd med luksusen ~

I dag har vi fått kjenne både på høgda og på kulda.
Vi har traska oss gjennom øverste del av the moorland og gjennom delar av den alpine sona.
Her har vi fått studert Lobelia, symbolblomsten, i ulike fasongar og variantar.
På turen gjekk vi innom Lava Tower (4600 m.o.h.)
som var okkupert av marihuanarøykande poreterar som såg ut til å ha det serdeles løje i høgda.
Kvakk prøvde å ta bilete av dei, og det kom nokre voldsome utrop tilbake.
Joseph berre lo og humra «They don’t want us here!».
Joseph kunne fortelje at det var vanleg at berarane røykte marihuana,
men det var heller ikkje uvanleg at guidane gjorde det også.

~ Om du har augene med deg finst det hjarte i kvar ein krok ~

~ Lawa Tower, 4600 m.o.h. ~

~ Vi nærmar oss toppen og høgda byrjar å melde sin ankomst i hovudet til Kvakkine ~

~ Toppen ~

~ Full fest, mykje marihuana og lite gjestmildheit ~

~ På toppen var det kaldt og Joseph hasta vidare. Det obligatoriske toppbiletet vart difor tatt på veg nedatt ~

Litt før Lava Tower byrja fjellskoa til Kvakk å bli mette av dage,

og sende ut ein stille protest i form av å sleppe halve sålen.

Skoa er hittegods frå campingen, og har truleg ytt ei lang og tru tjeneste på minst to ulika par fjellføter.

Ifølge Kvakk er det beste fjellskoa han nokon gong har hatt, så dette var litt vemodigt!

Jammen flaks at Kvakkine hadde med tenso plast i dagstursekken som eit lite plaster på såret.

~ Guidane verka ikkje heilt overbevist om at skomakaryrket var det rette for Kvakkine ~

~ Skoen ferdig teipa og Kvakken kan halde fram med fotograferinga ~

~ Det nærmaste vi kom ein hattifnatt på turen ~

~ Barranco Valley var full av Lobelia i alle tenkelege former og variantar ~

Vel framme på Barranco Camp hadde vi tilbakelagt 10 km på 5 timar og 18 minutt. Klokka var no rundt 13.00. Etter te med tilhøyrande popcorn og muffins, fekk vi med oss Satorini på nok ein rusletur for å korte ned på ettermiddagen. Fjell-lufta gjer oss døsige, men langt frå sletne  Middagslur er dårleg medisin for ei god natts søvn, så difor gjeld det å aktivisere seg. Vi tok ein tur for å sjå på den berykta Barranco Wall (Frukostveggen) som vi hadde høyrt skulle vere så skremande. Men for fjellvande vestleningar, virka ikkje så avskrekkande som vi hadde høyrt. Gode klatrehandtak og tørre steinar gjer nok sitt for at dette skal gå bra i morgon

~ Barranco Wall også kalla Frukostveggen ~

~ Ein liten oase midt i det elles so mindre fruktbare ~

~ Kveldstur med Eugine, Katie og Satorini ~

~ Tenso plasten fungerar framleis ~

~ Utsyn over Barranco Camp frå veggen ~

~ Posering til Satorini sin store fortvilelse - Carefull! ~

~ Barranco Valley, der vi kom ned tidlegare på dagen ~

~ B.R.A.T.T. ~

Tilbake i campen ankom eit følgje på 16 nordmenn som reiste med det norske selskapet Topp Afrika. Mange av dei hadde fått merke påkjenninga med både framand mat og høge høgder, og hadde det ikkje så komfortabelt som oss. I morgon ventar ein kort etappe på oss, då vi har valt å dele den opprinnelege femte dagen i to, slik at vi får litt betre tid på å aklimatisere oss. Eugine og Katie skal derimot gå vidare, og går mot toppen i morgon natt. Vi kryssar armar og bein for at det går bra med dei.

~ Vårt første møte med den norske Topp Afrika gruppa ~

Kvakkine måtte krype til korset og ta ibux nummer to på turen, då hovudverken kom snikande litt før Lava Tower. Heldigvis gav det seg raskt når ein kom litt ned i «lavlandet» att. Kvakk og Cecilie har enno ikkje merka noko til høgda, noko som lovar særdeles bra for resten av turen. At vi når toppen er det ikkje nokon tvil om ifølgje guidane våre. «You’ll make it! 100% sure! And if problem, we deal with it!». Så då er det vel berre å lite på dei då